Ważnym elementem samokształcenia każdego nauczyciela jest studiowanie literatury fachowej. Często sięgam po wydawnictwa z zakresu pedagogiki i psychologii. Z ciekawszych pozycji, do których zaglądam systematycznie, wymienię:
1.Małgorzata Babich: „Jak współpracować z rodzicami trudnych uczniów?”, WSiP, Warszawa 2002.
Książka jest swoistym poradnikiem dla nauczycieli, który ukazuje typowe problemy w relacjach między nimi a rodzicami. Wskazuje przyczyny niepowodzeń na linii nauczyciel – rodzic, omawia mechanizmy ich utrwalania i sposoby rozwiązywania konfliktów. Zawiera praktyczne wskazówki, co robić, by nawiązać dobrą współpracę ze środowiskiem rodzinnym ucznia.
2.Ewa Grzesiak, Renata Janicka – Szyszko, Magdalena Steblecka: „Trudne tematy. Propozycje godzin wychowawczych”, Wydawnictwo Gdańskiego Towarzystwa Psychologicznego 2006.
3.Lilianna Hoppe, Anna Sternicka, Marek Szumacher: ”Mój głos w ważnej sprawie. Scenariusze godzin z wychowawcą dla uczniów szkół ponadgimnazjalnych”, Sopot 2003.
Dwie ostatnie pozycje uważam za niezwykle pomocne w przeprowadzeniu efektywnych i ciekawych godzin wychowawczych. Zawierają, bowiem propozycje scenariuszy lekcji, które nie uciekają od współczesnych problemów dotykających młodzież, takich jak uzależnienia (narkotyki, alkohol, nikotyna, sekty). Wskazówki jak twórczo zorganizować lekcję wychowawczą i znaleźć porozumienie z uczniami są niezwykle inspirujące i wykorzystuję je na własnych zajęciach z wychowankami.
4.Bożena Kubiczek: ”Metody aktywizujące. Jak nauczyć ucznia uczenia się? Poradnik nauczyciela”, Wydawnictwo NOWIK 2005.
Poradnik opisuje 30 metod i technik aktywizujących oraz propozycje ich zastosowania na lekcjach różnych przedmiotów. Nowatorskie i twórcze propozycje zachęcają do stosowania ich również na lekcjach historii i wiedzy o społeczeństwie, dlatego często do niego sięgam. Stosowanie takich metod uatrakcyjnia lekcję, ułatwia uczniom przyswojenie wiedzy i doskonali ich umiejętności.
Za jedną z ważniejszych, czytanych ostatnio przeze mnie pozycji uważam Przewodnik dla rodziców i wychowawców – „ADHD –zespół nadpobudliwości ruchowej”, wydanej przez Gdańskie Towarzystwo Psychologiczne w 2006 roku. Jego lektura pozwoliła mi się dokładniej zapoznać z ostatnio często poruszanym w mediach problemem. Książka napisana jest przez specjalistów prowadzących poradnię dla dzieci z ADHD. Dostarcza uporządkowanej wiedzy na temat zespołu nadpobudliwości psychoruchowej, objawów, mechanizmów powstawania i postępowania z dzieckiem. ADHD jest najczęstszym zaburzeniem rozwojowym – dotyka 5% dzieci. Jego objawy istotnie utrudniają osiąganie przez dziecko sukcesów szkolnych, zawodowych czy towarzyskich, chociaż ich nasilenie zmniejsza się z upływem czasu. Lektura książki upewniła mnie, że ADHD nie jest synonimem:
niespokojnego dziecka
żywego temperamentu
zaburzeń zachowania
agresji
celowego łamania norm.
Tego typu lektury poszerzają moje umiejętności i wiedzę na temat współpracy z młodzieżą o różnym sposobie bycia i zachowania. Dają możliwość zrozumienia, analizy oraz zapobiegania niektórym zachowaniom i sytuacjom. Pomagają efektywniej komunikować się z uczniem i jego rodzicami.
Poszukuję nowinek z zakresu historii i wiedzy o społeczeństwie w różnych źródłach informacji np.: w Internecie, czasopismach edukacyjnych dla nauczycieli np. dwumiesięczniku „Wiadomości Historyczne”, kwartalniku „Przegląd Historyczny”, nowościach wydawniczych. Otrzymuję pocztą elektroniczną informacje o nowościach wydawniczych Wydawnictw: OPERON, STENTOR i Gdańskiego Wydawnictwa Oświatowego.
Aktualizuję przez to wiadomości i umiejętności z tych dziedzin, wzbogacam warsztat pracy oraz zapoznaję się ze sposobem rozwiązywania niektórych problemów. Poznane interesujące, nowe fakty przekazuję uczniom jako ciekawostki uatrakcyjniające lekcje.
Zdobywana nowa wiedza i umiejętności pozwala na podniesienie jakości mojej pracy jako nauczyciela. Ciekawostki i nowości z nauczanych przedmiotów czynią zajęcia bardziej atrakcyjnymi. Lepiej wypełniam także obowiązki wychowawcy mając większą wiedzę na temat zachowań młodzieży w danym wieku. Łatwiej nawiązuję kontakt z rodzicami i mogę ich wspierać radą w sprawach wychowawczych.
Uczniowie także odnoszą korzyści mając nauczyciela i wychowawcę, który stara się ich zrozumieć i któremu mogą zaufać Chętniej uczestniczą również w zajęciach, które są ciekawe, prowadzone w atrakcyjnej formie.
Korzyści odnosi także szkoła, postrzegana przez uczniów i otoczenie jako przyjazna, pozytywnie motywująca uczniów do pracy.