O sobie

Wykształcenie

Funkcje w szkole

Sukcesy zawodowe

Artykuły

Publikacje

Z dziejów Radomia

Zajęcia dodatkowe

Współpraca

Scenariusze

PSO

Ankiety ewaluacyjne

Sprawdziany historia

Testy diagnostyczne

Historia

Programy nauczania

Nowa podstawa prog.

Pomoce na lekcję

Przypadki edukacyjne

Zauroczenia

Choroby naszych przodków

Oczami belfra

Złote myśli

Humor z zeszytów

Uczniowskie lapsusy

Moja galeria

Kontakt

Napisz do mnie

Sierpień

     Sierpień – miesiąc przeżywany w pełni lata, kiedy cudnie kwitną łąki, dojrzewają owoce w sadach, a jagody w lasach. Dla wielu ludzi to okres intensywnej, wytężonej pracy, bo oto właśnie dobiegają końca prace żniwne, trwają zbiory warzyw i owoców. Dlatego w szczególny sposób miesiąc ten jest związany z rolnikami, ogrodnikami i sadownikami, czy właścicielami winnic.

      Mają też w tych dniach swe święta ich patroni - święci czuwający nad ich trudną, ciężką pracą, dbający o pomyślny wzrost i rozwój zbóż, owoców, winorośli, ziół. Kościół w miesiącu sierpniu wspomina opiekunów rolników: świętego Rocha (16.08) i świętego Bartłomieja Apostoła (24.08); patronów ogrodników i sprzedawców kwiatów: świętego Rocha, świętą Różę z Limy (23.08) oraz świętego Fiakra (30.08). Właściciele winnic o przychylność proszą świętego Wawrzyńca (10.08) i świętego Teodora (17.08), zaś pszczelarze świętego Bernarda z Clairvaux (20.08).

    Miesiąc sierpień naznaczony jest też uroczystościami maryjnymi. Obchodzimy święta Maryi pod wezwaniami: Anielskiej (2.08), Śnieżnej (5.08), Kalwaryjskiej (13.08), Najświętszej Marii Panny Królowej (22.08) i wreszcie szczególnie uroczyście obchodzone w naszej parafii, odpustowe Święto Wniebowzięcia, czyli Matki Bożej Zielnej (15.08).

      Święto to z racji swej nazwy ukazuje wyraziście ścisłe związki Maryi ze światem przyrody. Okazuje się, że nie są one przypadkowe, a ich początki sięgają jeszcze czasów pogańskich, przedchrześcijańskich. Jednym z wiodących motywów Słowian był kult życia i macierzyństwa związany w dodatku z naturalnym cyklem przyrody. Kiedy wprowadzono chrześcijaństwo w kulturze ludowej wiele drobnych elementów tego kultu pomieszano z nowymi, niesionymi już przez nową religię. Dla przyjmujących chrzest najbliższa była dobra i opiekuńcza Matka i Rodzicielka, Orędowniczka i Wspomożycielka – Maryja, matka Chrystusa. Jej postać łączono z najbardziej przyjaznym, znanym człowiekowi środowiskiem- lasem, polem, kwiatami, ziołami. Natura, pełna tajemnic i zjawisk, które pozostawały dla człowieka niezrozumiałe przez wieki, budziła w ludziach nie tylko chęć poznania, ale też, podobnie jak Maryja dla chrześcijan, podziw i szacunek.

    Z tych powodów Święto Matki Boskiej Zielnej wskazuje na ścisły związek Maryi z cyklem przyrodniczym, a przez to z tradycyjnym rokiem obrzędowym. Obyczaj święcenia ziół i plonów z ogrodów, sadów i pól w tymże dniu następuje po pracowitym okresie żniw i zbiorów. Staropolskie przysłowia głosiły: „Na Wniebowzięcie pokończone żęcie”, „Na Marii Wniebowzięcie najprzedniejsze żęcie” oraz „Na Matki Boskiej Zielnej każdy orzech pełny”. Zioła, których opiekunką jest Matka Boża, święcone w dniu Jej Wniebowzięcia mają szczególne właściwości lecznicze. Wiele zresztą z nich nosi, wywodzące się z tradycji ludowej, nazwy związane z Maryją. I tak dziurawiec to ”dzwonki Matki Boskiej” bądź „krewka Matki Boskiej”; wierzba pospolita jest określana często zamiennie jako ”koszyczki Matki Boskiej”, zaś dziewanna to „warkocze Matki Boskiej”.

   Zwyczaj święcenia ziół, owoców i kwiatów wpisał się w Święto Wniebowzięcia Maryi od samego początku jego istnienia. A przyjmuje się, że było ono obchodzone w Jerozolimie już około 450 roku po Chrystusie i jest jednym z najstarszych świąt maryjnych Kościoła katolickiego. Źródłem tradycji święcenia plonów jest apokryf, czyli pozabiblijny przekaz, według którego apostołowie na trzeci dzień po zaśnięciu Maryi znaleźli, zamiast jej ciała, wiązankę ziół i kwiatów o cudownym, niepowtarzalnym zapachu. Tradycja święcenia ziół i kwiatów w tym dniu na ziemiach polskich przyjęła się i utrwaliła niedługo po przyjęciu chrześcijaństwa, a wraz z nim kalendarza świąt kościelnych, czyli już w X wieku. Zasuszone zioła i kwiaty przetrzymywano w domach jako ochronę przed burzą, gradem, czy powodzią, a ponadto, według ludowych przekonań, miały one przynieść gospodarzom dostatek i szczęście. Przez wieki święto Matki Boskiej Zielnej stało się w Polsce prawdziwym świętem plonów. Wykonane przez ludowych artystów piękne wieńce ze zbóż, ziół, kwiatów i owoców, które możemy podziwiać we wszystkich polskich parafiach tego dnia, stały się nie tylko pokazem ludzkich osiągnięć, okazją do prezentowania dumy z własnych możliwości, ale przede wszystkim symbolem mozolnego trudu włożonego przez człowieka w uprawę i zebranie zapewniających życie plonów. Jednocześnie jest to święto, w którym najpełniej dziękuje się Matce boskiej za pomyślne zbiory i prosi jednocześnie, by w przyszłym roku mogły się one powtórzyć.

     Kult Matki Bożej Wniebowziętej w Polsce jest szczególnie rozwinięty, o czym świadczy pokaźna suma ponad trzech tysięcy kościołów i kaplic wzniesionych ku jej czci.

Artykuł opublikowany w gazecie parafialnej „Fara” – miesięczniku Parafii Najświętszej Marii Panny Wniebowziętej w Jaśle , nr 8(42) 2004, w sierpniu 2004 roku.